“Via ontwerper Virgil Abloh, die in 2021 overleed, kreeg ik de kans om mijn modelabel Kirin op te richten. Maar ik moest daar uiteindelijk mee stoppen om me op mijn muziek te focussen. Ik ontwerp wel mijn merchandise, Peggy Goods, samen met mijn creatieve team. Dat is ook een manier om fans te verbinden. Zij komen met de leukste woordgrappen die ik gebruik voor mijn merch. De items zijn vaak limited edition, die kun je dan alleen bij een bepaald evenement krijgen, als een souvenir. Zo kunnen fans elkaar ook herkennen: was jij daar toen ook bij? Ik ben zelf dol op sneakers, dus ik werk al langere tijd met Nike samen. En dus met Louis Vuitton. Ik werk ook graag met Bottega. Matthieu Blazy is killing it! Mijn culturele trots uit zich ook in mode. Ik zeg altijd: Korea is de toekomst. Er is daar zo veel talent.”
Selfcare
“In 2019 trad ik meer dan tweehonderd keer op, soms was ik op één dag in drie verschillende landen. Maar ik doe het tegenwoordig wat rustiger aan. En nu mijn album uitkomt, wil ik ook niet al te gestrest zijn en wat ruimte in mijn hoofd houden. Ik ga daarom graag naar de sportschool, om in balans te blijven. Ik mediteer ook, al duurde het even om de juiste vorm te vinden. En ik krijg ook altijd een energieboost als ik mijn familie en vrienden zie in Korea. Tegelijkertijd ben ik altijd al druk geweest en wil ik iedere dag iets doen. Ik heb dat van mijn vader, die meestal rond zes uur opstond en geen tijd wilde verspillen. Maar ik slaap slecht, dus ik geef hem daar de schuld van. Hij had me vroeger gewoon moeten laten uitslapen!”
Trots van de familie
“Toen ik begon met dj’en vonden mijn ouders dat niks – tot ik genoeg geld op mijn rekening had. In de Aziatische cultuur worden dj’s gezien als rebellen. Waarom kom je om vier uur ’s nachts thuis, ruikend naar sigaretten, als je ook een goede baan kunt hebben? Ze hebben toch liever dat je dokter wordt. Mijn ouders snapten eerst niet wat ik deed, dachten dat ik maar knopjes aan het indrukken was. Ze hebben lange tijd geklaagd, maar me nooit laten vallen. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Ze zijn zelfs naar een show komen kijken en dansten vrolijk mee.”
Vrouwelijke dj
“Er wordt vaak gevraagd hoe het is om een vrouwelijke dj te zijn, of een Aziatische dj, maar nooit gewoon hoe het is om dj te zijn. Toch denk ik dat we de goede kant op gaan. Er zijn veel goede vrouwelijke dj’s en als ik word geboekt voor een show, vraag ik ook altijd of ze nog meer vrouwelijke artiesten programmeren. Het is ook grappig dat er in mijn publiek vaak meer vrouwen staan dan mannen. Aan de ene kant wil ik niet worden gereduceerd tot mijn Aziatische wortels of mijn vrouw-zijn. Maar ik voel wel altijd herkenning als ik een andere Aziatische artiest zie optreden, alsof we broer en zus zijn. Dus we moeten elkaar ook steunen.”
Op zoek naar thuis
“Ik kan niet de rest van mijn leven touren. Daarom heb ik ook mijn eigen muzieklabel, Gudu Records, zodat ik andere artiesten kan helpen. Ik wil niet dat zij worden begrensd of in twijfel worden getrokken, zoals aan het begin van mijn carrière gebeurde. Daarom creëerde ik een platform waaruit ze kunnen groeien. En wie weet kan ik dan op een gegeven moment met pensioen en me met mijn familie ergens terugtrekken. Voor nu voelt Berlijn nog als thuis, maar ik ben ook op zoek naar een huis in Londen. Op zich zou ik wel een lange relatie willen hebben, maar dan met iemand die mijn levensstijl begrijpt en die er ook van houdt om veel te reizen. Zo’n persoon is niet makkelijk te vinden.” Lachend: “Dus tot die tijd heb ik lovers in ieder land.”
Dit interview is oorspronkelijk gepubliceerd in het nieuwe juninummer van Vogue Nederland, The Music Issue, dat vanaf 23 mei in de winkel ligt en hier online te bestellen is.
