Van den Bosch belt voor het gesprek in vanuit Tokyo, Japan. Hij is er op bezoek omdat zijn bedrijf sinds kort zaken doet met een Japanse opdrachtgever. Omdat het warm is in Tokyo, zit hij in een T-shirt op een terras. “Tegenover het Harry Potter-museum”, vertelt hij met een lach.
In 2017 startte Van den Bosch samen met architect Thomas Rau en zes andere initiatiefnemers Madaster. De naam van het bedrijf is een duidelijke knipoog naar Kadaster, een dataplatform dat eigendomsrechten in de vastgoedsector registreert. Madaster registreert ook informatie over vastgoedprojecten, maar dan op het gebied van milieu-impact en circulariteit. Per gebouw wordt vastgelegd welke materialen er gebruikt zijn, wat daarvan de ecologische voetafdruk is en wanneer de materialen vervangen moeten worden. Al die informatie wordt gebundeld in een materialenpaspoort dat eigendom blijft van de gebouweigenaar – ook als een pand van eigenaar wisselt. Zo’n paspoort zou het hergebruik van materialen makkelijker moeten maken wanneer een gebouw gesloopt wordt of aan renovatie toe is.
Internationalisering
Dat Van den Bosch vanuit het buitenland inbelt, staat onbedoeld symbool voor de recente ontwikkelingen van Madaster. Hij geeft aan dat er de afgelopen jaren flink is ingezet op internationalisering. Het bedrijf is inmiddels actief in zeven Europese landen, heeft klanten in Japan en Australië en onderzoekt mogelijkheden in de Verenigde Staten. “Niet omdat we zo nodig internationaal kantoortje willen spelen, maar omdat je internationale samenwerking nodig hebt om de circulaire economie te laten slagen. In Nederland hebben we bijvoorbeeld geen kopermijnen, daarvoor moet je naar het buitenland. Een fabrikant van constructiematerialen wil alleen maar samenwerken met een partij die internationaal bezig is.”
‘Refurbishen’
Het portfolio van Madaster is omvangrijk. Van den Bosch spreekt van ‘duizenden gebouwen’ waarvoor zijn bedrijf een materialenpaspoort heeft ontwikkeld. “Van in het oog springende gebouwen, zoals Valley in Amsterdam (een grootschalig woon- en werkproject op de Zuidas, red.), tot rijtjeshuizen van veertig jaar oud. We hebben bijvoorbeeld paspoorten gemaakt voor 450 woningen in Duitsland die tussen 1950 en 1970 zijn gebouwd door het Amerikaanse leger. Maar ook voor nieuwbouwwijken, kantoorgebouwen en ziekenhuizen.”
